Werkbezoek Arusha, Tanzania

Werkbezoek Arusha, Tanzania

Vrijdag , de 13e (!) april 2007 vertrokken Harry de vries en Gwen Liu namens Njokuti naar Arusha. Gwen Liu is een algemeen chirurg/traumatoloog die voor de eerste keer voor Njokuti mee op werkbezoek ging.

Aangekomen in Tanzania, bleek dat we moesten overnachten op het Kilimanjaro vliegveld, omdat hiervandaan de vluchten van de Flying Medical Services vertrokken.

Op zaterdagmorgen kwamen Sarah Wallis ,die het out-reach programma van Selian Hospital beheert, en Ezra, de piloot, ons oppikken in het hotel naast het vliegveld. In de stromende regen vertrokken we in het kleine vliegtuigje naar Haydom Hospital , waar Jeanine Heeren ons verwelkomde. De polikliniek was matig vol met 20 patiënten. Na onderzoek hebben we 6 patiënten op het operatie programma kunnen plaatsen. De rest van de middag hebben we besteed aan het bezoeken van de chirurgische afdeling en de kinderafdeling. Ook hier konden nog 6 patiënten geselecteerd worden voor operatie.

Zondag hebben we een bezoek gebracht aan een groep Tanzanianen, op ongeveer 3 uur rijden van het ziekenhuis, die nog volledig traditioneel leven met pijl en boog en katapult.

Op maandag begon het werk waarvoor we gekomen waren. Ondertussen kwamen steeds meer mensen aan de deur. Die hadden begrepen dat we op maandag spreekuur hielden.

Voor de medici onder ons laat onderstaand overzichtje zien wat voor soort operaties we hebben uitgevoerd:

– Myocutane zwaailap van de mediale gastrocnemicus.

– Symes amputatie

– 2x heuposteosynthese met Smith-Peterson pen

– Debridement van een geïnfecteerde pseudoarthrose van de distale femur

– Chronische osteomyelitis van de distale femur, de proximale tibia en de humerus

– Osteotomie van linker en rechter boven- en onderbeen bij een patient met rachitis.

– Inbrengen van een fibulaspaan bij een kind met een defect in het femur.

– Posterolaterale release bij een kind met klompvoeten

– Verwijderen van een exostose knie.

In november 2006 hebben we geprobeerd om een programma op te zetten, waarbij de kleine kinderen met klompvoeten, in het familiehuis konden blijven. De stichting Njokuti zorgde voor het gips en het voedsel gedurende die periode. In februari 2007 was de orthopeed Murila geweest om bij een aantal van deze kinderen een aanvullende operatie te doen. Nu was er nog maar één kind met een klompvoetje over. Op dinsdagochtend hebben we een lezing verzorgd voor de medische dienst, inclusief verpleegkundigen, assistent-artsen en medisch studenten. Het onderwerp ging over degeneratieve ziekten in de orthopedie. Deze lezing werd door een vijftigtal mensen bijgewoond.

In het ziekenhuis van Haydom was de directeur vanaf zaterdagmiddag afwezig vanwege activiteiten voor het ziekenhuis.

Woensdagmiddag om 15.00 uur kwam Ezra ons halen om naar het Makiungu hospital te brengen, een ziekenhuis dat wordt gerund door de Medical Missionaries van Mary (MMM) .

Hier werden we welkom geheten door Maria, een gyneacoloog, non en medical-officer-in-charge . Bovenal een leuke en aardige vrouw die goed kan organiseren.

Om 4 uur waren we in Makiungu en om 10 over 4 hielden we al spreekuur, waar we vooral een groot aantal erg verwaarloosde klompvoeten te zien kregen van kinderen boven de tien jaar. Het was verbazend om te zien dat ze zich met voeten die vrijwel omgedraaid staan, toch nog voort kunnen bewegen over korte afstanden.

Gelukkig waren er ook kleine baby’s met klompvoeten, die vanwege hun jonge leeftijd een veel betere kans krijgen om met goed functionerende voeten door het leven te gaan.

Het grote probleem van de gipsbehandeling bij klompvoeten is, dat je het 1of 2 wekelijks moet wisselen om iedere keer ietsje meer correctie te krijgen. Dit betekent dat de moeder iedere keer met haar kind naar het ziekenhuis moet komen wat reiskosten met zich mee brengt en het bovendien voor de moeder onmogelijk maakt om op deze dagen zelf te kunnen werken. Ik heb met de missionaris afgesproken dat we voor ieder kind dat in aanmerking komt voor gipscorrectie de reiskosten zullen betalen en een bedrag van 1000 Tanzaniaanse Shillings (€ 0,60) als loonderving voor de moeder. Op die manier hoop ik dat we meer kinderen met klompvoeten in het gipsprogramma kunnen behouden, zodat de uiteindelijke correctie van de voeten hooguit uit een posterolaterale release hoeft te bestaan en dat niet zoals nu uit triple arthrodesen (vastzetten van de voetwortel), wat een veel complexere ingreep is.

In totaal hebben we in Makiungu 15 klompvoetjes geopereerd bij 9 kinderen.

In het ziekenhuis hebben we ook visite gemaakt. Het is voor Hollandse artsen erg bijzonder om de verwondingen te zien die een nijlpaard bij een jonge visser had teweeggebracht, toen dat nijlpaard letterlijk en figuurlijk deze visser voor de sokken liep: beide enkels gebroken en aan één kant een calcaneus fractuur.

Een andere man was geschopt door zijn koe: de binnenband van zijn knie en zijn achterste kruisband waren zeker kapot; al bij het klinische onderzoek kon ik de knie vrijwel dwars op het bovenbeen zetten. Bij operatie was het hele binnenkapsel juist onder de meniscusaanhechting dwars doorgescheurd, samen met de binnenste knieband. Dat was een geluk, want alles kon zo gehecht worden, behalve de achterste kruisband. Meestal kun je zonder achterste kruisband goed lopen en werken, dus we hopen maar dat bij deze man ook alles weer goed komt. Zonder operatie was er zeker niets van terecht gekomen.

Een chronisch infectie van het onderbeen en de voet van een jongen konden alleen genezen door het onderbeen te amputeren. Gelukkig was Sarah Wallis bij ons om met deze jongen het postoperatieve revalidatie programma te regelen via het Monduli Rehabilitation Center. Op zaterdagochtend, na de ronde door het ziekenhuis werden we weer opgehaald door de Flying Medical Services, ditmaal met Jacques aan de stuurknuppel. Op zaterdagmiddag brachten we een bezoek aan Selian Hospital en aan de ambachtsschool voor lichamelijk gehandicapten in Okakola .

Het diner was bij Pat Patten, piloot van de Flying Medical Services, waar we weer een gezellige maaltijd voorgeschoteld kregen.

Op zondag was het tijd voor de wilde beesten en trokken we met een gehuurde landrover met chauffeur de Ngorongoro krater in, waar ik voor het eerst de zwarte neushoorns heb gezien. Indrukwekkend. Het overige wild was er natuurlijk ook in ruime mate.

Tot slot was het weer tijd om het vliegtuig van Arusha naar Amsterdam te halen.

Reacties zijn gesloten.