Stage Kim Mudde

Stage Kim Mudde

Juni 2007

Even kort voorstellen

Ik ben Kim Mudde, 22 jaar, leerling verpleegkundige van de verkorte BBL (werken-leren) opleiding MBO niveau 4 in het Beatrix ziekenhuis in Gorinchem. ‘Zorgen’ zit me in het bloed en daarnaast is reizen een grote passie. Door mijn externe stage heb ik deze twee kunnen combineren wat voor mij een onvergetelijke periode is geworden.

Voor mijn externe stage ben ik naar Tanzania gegaan.Via Harry de Vries ben ik aan een adres gekomen voor mijn externe stage. Harry is een orthopeed in het Beatrix ziekenhuis en gaat zelf ook regelmatig naar deze plaats. Na een sollicitatieprocedure en veel gemail rondom het regelen van de reis was ik voor 7 weken welkom in het Haydom Lutheran Hospital in Tanzania!

Een land waar het er totaal anders aan toe gaat als in Nederland. Twee werelddelen die niet met elkaar te vergelijken zijn. Ik heb in deze 7 weken erg veel mee gemaakt en ik vind het daarom ook moeilijk om hier een kort verslag van te maken. Ik heb dan ook foto’s als bijlage toegevoegd om een andere indruk te geven dan middels dit verslag.

Mijn eerste kennismaking met Tanzania

Erg bijzonder was het om vanuit een klein vliegtuigje over grote lege steppe te vliegen met af en toe wat kleine hutjes, boma’s genaamd. Mijn aankomst met het vliegtuigje van de ‘Flying Medical Service’ maakte gelijk al veel indruk op mij. Nadat de koeien op de landingsbaan waren weggejaagd konden we eindelijk landen en werd ik welkom geheten door Brian Savage, mijn e- mail contactpersoon, en door de Matron (de hoofdzuster). Hiërarchie is hier sterk aanwezig. Bij aankomst kreeg ik een eigen kamer en na wat wachten gaf de Matron me een rondleiding in een hele andere wereld.

Het ziekenhuis biedt service aan een gebied waar ca 390.000 mensen wonen. Het is dan ook altijd erg druk met als gevolg dat patiënten soms erg lang op medische hulp moeten wachten. Het ziekenhuis telt ongeveer 350 bedden en is verdeeld in 7 afdelingen: Intern Medical ward, Maternity ward, Pedeatric ward, Surgical ward 1,2, Intensive Care Unit, TBC ward.

Iedere afdeling heeft zijn eigen unit. Ook zijn er 2 poliklinieken; 1 daarvan is een polikliniek voor moeder & kindzorg (mother & child care), en het tweede gebouw is een algemene polikliniek voor mannen, the OPD (outpatient departement).

Op de kamers liggen gemiddeld 15 a 20 zieke patiënten. Deze patiënten hebben allemaal hun eigen familieleden bij zich die voor hun zorgen. Zij zorgen dus zelf voor het eten en drinken en het wassen en aankleden.

De etnische groepen die hoofdzakelijk in dit gebied leven zijn de Iraqw en de Tatoga (waaronder de Barabaig) met ieder hun eigen taal (en verhaal). Dit zorgt soms voor grote communicatie problemen aangezien de lokale verpleegkundigen en artsen voornamelijk Kiswahilli spreken.

De verpleegkundigen werken zeer taakgericht en hebben op één dag één taak die de hele dag door wordt uitgevoerd. De één doet de artsenronde, de ander de pillen, de derde de injecties, en weer een ander de infusen, de wonden, de po-ruimte, de schoonmaak enz. Zo heeft iedere verpleegkundige dus een vaste taak van die dag.

De rondleiding door the Matron, de hoofdzuster, heeft veel indruk gemaakt. Vooral het zien van de volle ziekenzalen en de omstandigheden waarin de meeste patiënten verkeerden.

Aan het werk

De dag na aankomst begon ik met het werken op de afdelingen. Ik heb gedurende mijn verblijf van 7 weken roulerend gewerkt op de eerder genoemde afdelingen, behalve op de TBC ward, daar heb ik geen stagervaring op gedaan.

Elke dag begon met een aantal dagelijks terugkerende activiteiten. De dag werd met al het personeel begonnen met de ‘morning devotion’ (een kerkdienst). Ik heb iedere dag genoten van de passie waarmee de verpleegkundigen automatisch meerstemmig zongen. Hierna volgde de overdracht op de afdeling, de X-ray meeting, de artsenrondes en de hieruit volgende acties die uitgevoerd moesten worden.

Confronterende maar leerzame indrukken

De dagen/weken vulden zich met bovengenoemde werkzaamheden. Veel momenten waren confronterend maar ook heel erg leerzaam. De meest bijgebleven ervaringen zal ik in het kort beschrijven:

  • Op de verloskunde afdeling assisteerde ik bij gewone bevallingen maar ook bij abnormale bevallingen. Ook het van en assisteren bij een keizersnede maakte indruk.
  • Op de kinderafdeling werden de verbanden van de kinderen die verbrand waren dagelijks verschoond door ze te weken in een bad. Iedere dag weer was er onvoldoende pijnmedicatie. Brandwonden komen in Tanzania veel voor omdat er veel open vuren zijn voor bijvoorbeeld het koken.
  • De outreach clinic met de auto: we reden naar de kleine dorpjes om de zwangere vrouwen te controleren/adviseren en lichamelijk te onderzoeken, baby’s en kinderen te wegen en te vaccineren.
  • De outreach clinic met de FMS, ‘Flying Medical Service’ (te vergelijken met de flying doctors): met het vliegtuigje van de FMS vlogen we naar één van de gebieden waar het Haydom Hospital zorg aan verleent en dat niet te bereiken is met de auto. Hier hebben we dezelfde dingen gedaan als hierboven beschreven.
  • In de operatiekamer heb ik twee lange dagen de (ingevlogen) plastisch chirurg geassisteerd bij operaties van kinderen die ernstig verbrand waren. Bij één operatie heb ik op een erg ongebruikelijke manier geassisteerd namelijk door met een vliegenmepper de vliegen van het ‘steriele’ operatiegebied af te houden!!!
  • Het was confronterend om te werken met de taakgerichte methode die de verpleegkundigen daar gewend zijn. Soms werkten zij totaal langs elkaar heen met als gevolg dat patiënten uren, soms dagen, op hun zorg/behandeling moesten wachten.
  • Ik heb één van de weeskinderen na mijn dienst even mee naar buiten genomen om wat fysioachtige bewegingsoefeningen mee te doen.
  • Ik heb geleerd om te zoeken naar creatieve oplossingen. Probeer maar eens om op de surgical ward zonder opbouwconstructies een tractie met een gewicht te bouwen om twee benen omhoog te houden…
  • Tijdens het werken op IC merkte ik pas echt goed dat een mensenleven voor de mensen in Tanzania ‘minder waard’ is dan in Nederland. Hiermee omgaan vond ik erg moeilijk.
  • De keuze maken aan welke patiënt je zuurstof geeft als je maar één werkend zuurstofapparaat hebt… Bepaal maar eens even welke patiënt de meeste kans op overleven heeft.
  • Het werken op intern medical ward waar de patiënten in de meest schrijnende situaties zaten.
  • Als de patiënten binnen kwamen werd er eigenlijk altijd eerst gestart met de behandeling tegen malaria (kinine intraveneus). Als door deze behandeling geen afname te zien was van de klachten en /of symptomen werd er pas verder gezocht.
  • De top 10 van de meest voorkomende ziekten op intern medical ward:
    1. Longontsteking
    2. Malaria
    3. Cyclische koorts (relapsing fever)
    4. Gladiasis
    5. Hartfalen (CCF, congestive cardiac failure)
    6. Hoge bloeddruk
    7. Epilepsie
    8. Amoebiasis (infectie van de dikke darm door een parasiet)
    9. Suikerziekte
    10. HIV / Aids

Andere veel voorkomende ziektes en/ of aandoeningen zijn:

    1. TBC
    2. Diarree/gastritis
    3. Ondervoeding
    4. Brandwonden bij kinderen
    5. Osteomelitis (botontsteking)
    6. Botbreuken
    7. Kanker vooral in: slokdarm, maag, darm, baarmoeder
    8. Genitale verminking / ontstekingen door besnijdenis
    9. Syfilis
    10. Tyfus, bijwerking acute buik, perforatie

Een ervaring om nooit te vergeten!

Mijn stage in het Haydom Lutheran Hospital was ongelofelijk leerzaam en een ervaring om nooit meer te vergeten!

Verdere informatie over het ziekenhuis kunt u vinden op: http://www.haydom.no/index.htm

Reacties zijn gesloten.