Sumve heeft een samenwerkingsverband met de Radboud Universiteit en de twee coassistenten, die allebei Anne heten, verblijven daar voor een periode van drie maanden.

Op zaterdag waren we om 8.00 uur op de OK (operatiekamer), maar het duurde even voordat we konden beginnen met de eerste patiënt. Het operatieteam pakte later de snelheid van “patiënten bestellen en wisselen” goed op. Die dag opereerden we 5 patiënten (voor de ingewijden: osteotomie femur en tibia,splitskingraft en teenamputatie).

Op maandag 5 juli waren we weer om 8.00 uur op de OK en hebben, na de bekende opstartproblemen, 6 geplande operaties verricht voor de ingewijden: Turco, osteotomie femur, achillespees verlenging, sequestrectomie elleboog) en 1 acute OK (hernia inguinalis, geïncarcereerd met dunne darmresectie.Dinsdag 6 juli waren er 5 geplande patiënten (osteotomie tibia/femur, Turco, achillespees verlenging, olecranon fractuur, waarvoor zuggertung met K draden en dikke vicryl i.v.m. het ontbreken van cerclage draad).Er was ook nog een ongeval van een fietser met een brommer. De fietser had een miltruptuur en een communicatieve humerus fractuur links, de patiënt is helaas overleden na de operatie (laparotomie met splenectomie).

’s Avonds werd de wedstrijd Uruguay tegen Nederland bekeken in het café. Dirk had een beamer neergezet voor alle voetbalwedstrijden. Wij werden door de andere cafégasten  gefeliciteerd alsof wij zelf hadden gewonnen. Op woensdag 7 juli vertrokken we om 8.00 uur met de jeep naar Mwanza. De airstrip van Sumve is namelijk sinds 2 jaar niet meer in gebruik. Op zondag wordt daar de lokale markt gehouden. De Flying Medical Services (FMS) zou ons daarom op het internationale vliegveld van Mwanza ophalen. Piloot Esra van FMS arriveerde met een leerling piloot TJ. Na de benodigde formaliteiten (ze hadden geen stempel, geen officiële passagierslijsten,geen vluchtnummer) mochten we vertrekken. We maakten een tussenlanding in Endulan.

Op de airstrip stond de Nederlandse huisarts Frans met een 11 jarige jongen die pijn had aan zijn rechter enkel en bekend was met een chronische botontsteking van zijn linker bovenbeen(osteomyelitis van femur). Er was nog geen röntgenfoto van de enkel. Er werd besloten om de jongen en zijn moeder mee te nemen naar het ziekenhuis in Arusha voor behandeling. We vlogen over de Serengeti maar helaas was ik weer reisziek en heb hier niet van kunnen genieten.In Arusha werden we naar de basis van de Flying Medical Services gebracht, vlakbij de stad Arusha. Daar waren 3 leerlingen van het Olkokola Handicapped Training Center met röntgenfoto’s voor ons. Nadat we deze foto’s hadden beoordeeld haalde Sarah (een ergotherapeute uit Nieuw Zeeland) ons op en bracht ons naar het Plaster House.

Samen met orthopeed Kibira hebben we ook daar patiënten gezien, sommigen met röntgenfoto, en anders werden de foto’s de volgende dag in het nieuwe ziekenhuis gemaakt (Arusha Lutheran Medical Centre: ALMC). Het Operatieprogramma voor donderdag werd vastgesteld. Om 18.30 uur kwamen we vermoeid aan in het Spiritan House, waar we konden overnachten. Op donderdag 8 juli stonden we om 7.15 uur klaar om naar het nieuwe ziekenhuis ALMC te gaan. Dit was de eerste keer dat we daar gingen werken en het is er echt mooi geworden. Zo is er bijvoorbeeld op de operatiekamer een laptop aanwezig om de gegevens van de patiënten in te voeren. Ook is er een grote ruimte met stellingen gevuld met steriele pakketten en instrumentaria. Wat een verschil met Sumve!Opvallend waren trouwens de automatische deuren bij de ingangen van het ALMC… en dat  in een land waar de elektriciteit regelmatig kan uitvallen!

Die dag hebben we 7 patiënten geopereerd (voor de ingewijden: osteotomie van het femur,Turco, klieven syndactylie vingers en tenen, fixateur externe femur / tibia, amputatie rest van een voet).Tussendoor hebben we ook nog nieuwe patiënten beoordeeld. Op vrijdag 9 juli waren er 6 operatie patiënten (litteken breuk, osteomyelitis van de voet/enkel, osteotomie, verwijderen tibiapen bij osteomyelitis, inkorten femur stomp, Achillespees verlenging). ’s Avonds hebben we bij Sarah en Jack gegeten met medewerkers van FMS en met de familie Jacobson (Marc Jacobson is de directeur van het ALMC en het Selian Hospital).

Op zaterdag 10 juli zijn we zelf met de taxi naar het ALMC gegaan. De chauffeur kende het ziekenhuis niet, maar wij wisten gelukkig de weg. Toen we in de buurt van de kliniek kwamen, zei de chauffeur:”Ah, het nieuwe Selian”. Zo wordt het door de lokale bevolking genoemd.Na een ronde bij de geopereerde patiënten, zijn we met Kibira naar het “oude” Selian gegaan.Het spreekuur werd gedwarsboomd door een defect röntgenapparaat. Er stonden er nog 2 operatiepatiënten op ons te wachten (1 maand oude pertrochantere femur fractur en een niet geconsolideerde patella fractuur).

Daarna bracht Kibira ons terug naar Arusha. Onze bijna lege koffers/tassen werden ingepakt en Sarah en Jack brachten ons naar het vliegveld. De rit leek langer te duren… werd er soms rustiger gereden omdat hun dochtertje Kaisha erbij was en het donker was? Al met al weer een zinvolle, leerzame en inspirerende tijd gehad. Door de reisafstand tussen Sumve en Arusha zijn we maar 1 dag vrij geweest in deze 10 dagen. In totaal hebben we meer dan 30 kinderen geopereerd en veel patiënten poliklinisch onderzocht. Hopelijk herstellen onze patiënten goed en zien we hen de volgende keer in goede gezondheid terug. Want dat is waar we het voor doen.

Geschreven door: Gwen Liu